Korygowanie wymowy głoski [r]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Głoska [r] jest przedniojęzykowo-dziąsłowa, drżąca, ustna, twarda i dźwięczna. Przy jej wymowie koniec języka wibruje przy górnych dziąsłach, boki przylegają do wewnętrznych powierzchni górnych zębów i dziąseł. Dźwięk ten może być opuszczany, zamieniany (np. na „j”, „l”) albo wymawiany gardłowo, policzkowo, wargowo, międzyzębowo czy bocznie.
Korygowanie wymowy głosek [tr, dr]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Głoska [r] jest przedniojęzykowo-dziąsłowa, drżąca, ustna, twarda i dźwięczna. Przy jej wymowie koniec języka wibruje przy górnych dziąsłach, boki przylegają do wewnętrznych powierzchni górnych zębów i dziąseł. Dźwięk ten może być opuszczany, zamieniany (np. na „j”, „l”) albo wymawiany gardłowo, policzkowo, wargowo, międzyzębowo czy bocznie. Wywołujemy początkowo zbitki [tr, dr], potem – w miarę możliwości – przechodzimy do [r] (albo do [pr, br], [fr, vr], kr, gr]).
Korygowanie wymowy głosek [p, b]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Głoski [p] i [b] to dźwięki dwuwargowe, zwarto-wybuchowe, które pojawiają się bardzo wcześnie w mowie dziecka. Przyczynami nieprawidłowej wymowy głosek [p, b] mogą być: słaba praca mięśni warg, blizny na wargach, wady zgryzu, trudności z domykaniem ust.
Najczęstszymi nieprawidłowościami w zakresie artykulacji wspomnianych fonemów jest ich zastępowanie przez inną głoskę, deformacja lub całkowite opuszczanie w wyrazie.
Korygowanie wymowy głosek [f, v]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Głoski [f] i [v] = w to dźwięki wargowo – zębowe szczelinowe, które pojawiają się stosunkowo wcześnie w mowie dziecka. Nieprawidłowa wymowa głosek [f, w] może być następstwem słabej pracy mięśni warg, złej ruchomości szczęki i nieprawidłowego zgryzu.
Najczęstszymi nieprawidłowościami w zakresie artykulacji wspomnianych fonemów jest ich zastępowanie przez inną głoskę, deformacja lub całkowite opuszczanie w wyrazie. Najczęstszym substytutem [f] jest [p], natomiast [v] realizowane jest jako [b].
Gry planszowe i inne polecane przez psychologów
Korzystając z zasobów Internetu postanowiłam stworzyć dla Państwa listę gier planszowych i innych, polecanych przez psychologów.
Korygowanie wymowy głosek [k, g]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Głoski [k] i [g] to dźwięki tylnojęzykowe, które pojawiają się stosunkowo wcześnie w mowie dziecka. Najczęstszymi nieprawidłowościami w zakresie artykulacji wspomnianych fonemów jest ich zastępowanie przez inną głoskę, deformacja lub całkowite opuszczanie w wyrazie. Najczęstszym substytutem [k] jest [t], natomiast [g] realizowane jest jako [d].
Zabawa plastyczna - ryba
W nawiązaniu do ostatniego artykułu pt. „Twórczość plastyczna a rozwój dziecka” przedstawiam propozycję zabawy plastycznej doskonalącej kreatywność i twórczość, a także sprawność manualną.
Psycholog - Magdalena Osińska
Twórczość plastyczna a rozwój dziecka
Zarówno specjaliści pracujący w poradach psychologiczno-pedagogicznych, jaki i pedagodzy w szkołach, w sposób szczególny zwracają rodzicom uwagę na zachęcanie dzieci do podejmowania aktywności plastycznej. Poza oczywistymi korzyściami płynącymi z działań manualnych, takimi jak na przykład usprawnianie umiejętności grafomotorycznych, koordynacji wzrokowo-ruchowej czy precyzji ruchów rąk, istnieją także inne, nieco mniej oczywiste.
Korygowanie wymowy głosek [t, d]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Substytucja głosek [t] i [d] występuje znacznie rzadziej niż na przykład „sz”. Najczęściej głoski te zamieniane są na [k] i [g], można też zaobserwować międzyzębową realizację tych fonemów.
Korygowanie wymowy głoski szumiącej „dż”
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu szumiącego – sz, ż, cz, dż – usta są ułożone w „dzióbek”, czubek języka unosi się do wałka dziąsłowego – tworząc tzw. „koszyczek”, a zęby są zbliżone.
Koordynacja wzrokowo-ruchowa
Zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej mogą być wynikiem m.in.:
• niedostatku bodźców;
• mało stymulującego środowiska wychowawczego;
• schorzeń narządu wzroku, słuchu, ruchu;
• nieprawidłowości w zakresie integracji bodźców sensorycznych w rozwoju ruchowym;
• nieprawidłowego rozwoju mózgu lub jego uszkodzeń w różnych okresach życia.
Warto zatem ćwiczyć koordynację już u najmłodszych dzieciaków. W załączniku przedstawiam propozycję kilku zabaw, dzięki którym zachęcimy dziecko do pracy nad tą umiejętnością.
Psycholog – Magdalena Osińska
Korygowanie wymowy głoski syczącej „dz”
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu syczącego – s, z, c, dz – usta są rozciągnięte jak do delikatnego uśmiechu, język tworzy rynienkę (czubek maksymalnie zbliża się do dolnych zębów, a boki lekko unoszą się do górnych zębów i dziąseł), zęby są zbliżone.
Klasyfikowanie
Klasyfikowanie możemy ćwiczyć podczas codziennych czynności, takich jak np. porządkowanie prania (koszulki, spodnie, skarpety bądź ubrania mamy, taty, dziecka itp.), opróżnianie zmywarki (podział na talerze, kubki, sztućce, układanie ich w odpowiednie miejsca), porządkowanie produktów spożywczych w szafce lub lodówce (kasze, mąki, sery, herbaty, kawy), sprzątanie zabawek (w jednym pudełku misie, w innym klocki, samochodziki, lalki itd.).
Zachęcam także do poszukiwania w sieci kart pracy, dzięki którym można ćwiczyć daną umiejętność. W załączniku znajduje się kilka przykładowych zadań, które warto wykonać na początek. Miłej zabawy.
Psycholog – Magdalena Osińska
Zabawy, które wspomagają rozwój różnych umiejętności dziecka
i służą rozwojowi języka i mowy
Zabawy wspomagające naukę rozumienia wypowiedzi.
Rozumienie wyrazów i dłuższych wypowiedzi wymaga długiego czasu, wielu powtórzeń różnych zdań zawierających ćwiczone wyrazy, częstego powtarzania zabaw, kiedy to dziecko może osłuchać się z określonym materiałem słownym.
Korygowanie głoski ciszącej „dź”
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu ciszącego – ś, ź, ć, dź – środek języka unosi się do góry (do przedniej części podniebienia twardego), zęby są zbliżone, a wargi lekko zaokrąglone (układ warg przypomina dzióbek).
Spostrzegawczość
Jaka cecha jest aktualnie najbardziej pożądana na rynku pracy? Okazuje się, że jest nią kreatywność i spostrzegawczość. Dziś chciałabym skupić się na drugim pojęciu i zachęcić Państwa do pracy w zakresie rozwijania spostrzegawczości dziecka w domu.
Spostrzegawczość to umiejętność zaangażowanej obserwacji, czyli szybkiego dostrzegania szczegółów i zależności w różnych konfiguracjach, a także umiejętność oddzielania informacji ważnych od drugorzędnych. Kojarzy się z bystrością, przenikliwością i otwartością umysłu. Pozwala gromadzić i wykorzystywać zebrane informacje i łączyć je z wcześniejszą wiedzą. Spostrzeganie wzrokowe (czyli percepcja wzrokowa) uczestniczy we wszystkich działaniach człowieka. Odpowiedni poziom rozwoju percepcji wzrokowej umożliwia dziecku m.in. naukę czytania i pisania, stosowanie reguł ortografii, wykonywanie zadań arytmetycznych.
Warto ćwiczyć spostrzegawczość już od najmłodszych lat dziecka sięgając po różnego rodzaju zabawy. Może być to między innymi szukanie podobieństw i różnic na obrazkach, segregowanie według określonej cechy, odwzorowywanie szlaczków, wyszukiwanie powtarzających się figur, budowanie i konstruowanie według wzoru itd. W załączniku znajdą Państwo 8 kart pracy – pierwsze 4 stanowią propozycję dla dzieci w wieku szkolnym, kolejne dla maluchów przedszkolnych i wczesnoszkolnych. Zachęcam do poszukiwania w Internecie podobnych zadań i ćwiczenia spostrzegawczości wzrokowej.
Psycholog – Magdalena Osińska
Psycholog, logopeda
Poradnia psychologiczno- Pedagogiczna
W Bełchatowie
Jak wspierać dziecko w eliminowaniu źródeł
i konsekwencji zachowań agresywnych
Niektórzy ludzie także dzieci i młodzież, gdy mają kłopoty z radzeniem sobie z uczuciami, kierują agresję przeciw sobie a nie na innych. Najbardziej krańcową i niszczącą ekspresją tego rodzaju przemocy jest samobójstwo.
Korygowanie wymowy głoski szumiącej [č] = cz
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu szumiącego – sz, ż, cz, dż – usta są ułożone w „dzióbek”, czubek języka unosi się do wałka dziąsłowego – tworząc tzw. „koszyczek”, a zęby są zbliżone.
Jaki związek z codziennym życiem ma rytm i powtarzalność?
Obecne wiadomo, że już w życiu płodowym rytm i muzyka określają sposób uczenia się człowieka. Umiejętność wychwytywania powtarzalności rozwija się już u małych dzieci, także poprzez obserwację i poznawanie otaczającej nas rzeczywistości (przemienność dnia i nocy, pór roku, pór karmienia itp.).
Co to jest gotowość szkolna dziecka i jak ją ocenić?
Gotowość szkolna dziecka to taki poziom jego rozwoju fizycznego, emocjonalno-społecznego i umysłowego, który pozwala na sprostanie obowiązkom, pojawiającym w jego życiu w momencie przekroczenia progu szkoły. Gotowość do podjęcia tych obowiązków nazywa się także dojrzałością szkolną, którą często mylnie kojarzy się z umiejętnością systematycznego przyswajania wiedzy. Jednak to nie tylko rozwój umysłowy dziecka świadczy o tym, że jest ono już gotowe do podjęcia nauki w szkole. Na tym etapie jest on tak samo ważny jak rozwój społeczny, fizyczny czy emocjonalny. Dziecko z dużym zasobem wiadomości i umiejętności może np. bać się zmiany środowiska, może nie być gotowe na taki wysiłek fizyczny, jakiego wymaga chodzenie do szkoły, może być mało samodzielne. Wówczas jego potencjał intelektualny zostanie zaprzepaszczony, a zamiast sukcesów może spaść na nie lawina różnych niepowodzeń. Nie można zatem umniejszać ani przesadnie przeceniać rozwoju którejkolwiek ze sfer.
Drodzy Rodzice
W związku z zawieszeniem zajęć Wczesnego Wspomagania Rozwoju, będącym wynikiem panującego w Polsce stanu epidemii, członkowie zespołu WWR Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej w Bełchatowie przygotowali dla Państwa zestaw ćwiczeń i zabaw, które możecie wykonywać razem z dziećmi w domach. Zabawy i ćwiczenia są proste i nie wymagają długich przygotowań ani zakupu dodatkowych pomocy. Zachęcamy do wspólnych, rozwijających zabaw.
Korygowanie wymowy głoski syczącej [c]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu syczącego – s, z, c, dz – usta są rozciągnięte jak do delikatnego uśmiechu, język tworzy rynienkę (czubek maksymalnie zbliża się do dolnych zębów, a boki lekko unoszą się do górnych zębów i dziąseł), zęby są zbliżone.
Powrót do przedszkola po izolacji
Wszystkich rodziców i dzieci wracające po długiej nieobecności do przedszkola zapraszam do lektury bajki terapeutycznej pt. „Powrót do przedszkola” Joanny Kochańskiej. Jest to jedna z propozycji pomocy dzieciom w radzeniu sobie z trudnymi emocjami, jakie mogą odczuwać, wracając do przedszkola po dłuższej przerwie. Z pewnością wszystkie dzieci, niezależnie od przeżywanych uczuć, potrzebują w tym czasie dużo spokoju i zrozumienia ze strony dorosłych, a także zdolności opiekunów do uznania i poradzenia sobie z emocjami, jakich sami doświadczają w tej sytuacji.
Monika Jasiulak, psycholog
Orientacja przestrzenna
Orientacja przestrzenna jest to zdolność do bycia świadomym swoich relacji z otoczeniem oraz z samym sobą. Jest niezwykle ważna i użyteczna dla osób w każdym wieku, ponieważ stale używamy tej zdolności poznawczej, np. kiedy chodzimy, ubieramy się, a nawet rysujemy. Słaba orientacja przestrzenna wpływa na nasze skupienie i zrozumienie relacji naszego organizmu do środowiska. Poniżej przygotowałam kilka propozycji zadań, których celem jest praca nad doskonaleniem orientacji przestrzennej u dzieciaków w wieku w przedszkolnym. Zapraszam do zapoznania się z ćwiczeniami i życzę miłej zabawy.
Psycholog – Magdalena Osińska
Korygowanie głoski ciszącej [ć]
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu ciszącego – ś, ź, ć, dź – środek języka unosi się do góry (do przedniej części podniebienia twardego), zęby są zbliżone, a wargi lekko zaokrąglone (układ warg przypomina dzióbek).
Zachęcanie dziecka do współpracy
Nie trać nigdy cierpliwości. To jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.
A. de Saint-Exupery
Niejednokrotnie odczuwamy zniechęcenie, złość czy zmęczenie codziennym powtarzaniem naszym dzieciom tych samych uwag i bezskutecznym przypominaniem o obowiązkach. Aby nakłonić je do robienia tego, co chcemy lub żeby zachowywały się tak, jak tego oczekujemy, niejednokrotnie też uciekamy się do metod, które oparte są na wymuszeniu zewnętrznego posłuszeństwa, a nie na przekonaniu dziecka do słuszności tego, co miałoby zrobić. Repertuar takich działań jest dość bogaty: są to groźby, rozkazy, przekupstwo, obietnice, krytyka, sarkazm, poniżanie, porównywanie z innymi, „prawienie kazań”, krzyk, obrażanie się….
Ważne będzie, aby pamiętać, że często problem wynika z niezgodności potrzeb. To nam, dorosłym, przeszkadza bałagan w pokoju, hałas, nie umyte zęby, nadużywanie telefonu czy komputera, natomiast dzieciom (małym i dużym)– wcale. Celem będzie zmiana nastawienia dziecka, ale chodzi tu o jego dobrowolną zgodę na podjęcie oczekiwanego działania. Nie przybliży nas do tego celu stosowanie presji, czy innych metod, które tak naprawdę godzą w godność dziecka. Chcąc zachęcić dziecko do współdziałania należy uwzględnić jego uczucia, czyli również zrozumieć i zaakceptować niechęć do ograniczeń (trudno, żeby cieszyły kogokolwiek zakazy).
Zajęcia dla dzieci 5 i 6 -letnich
Temat: „Biedroneczki są w kropeczki”
Cele:
- doskonalenie sprawności manualnej ( wycinanie, rysowanie) oraz ruchowej,
- kształtowanie percepcji słuchowej i wzrokowej, pamięci sekwencyjnej i logicznego myślenia,
- doskonalenie umiejętności słuchania i wykonywania poleceń,
- wspomaganie rozwoju ruchowego i wrażliwości muzycznej,
- posługiwanie się kolorami, liczenie liczebnikami głównymi i porządkowymi (1-6), utrwalenie pojęć: więcej-mniej, tyle samo, dłuższy, krótszy, najkrótszy, najdłuższy,
- utrwalenie kolorów i umiejętności rozpoznawania i nazywana 4 podstawowych kształtów.
Zajęcia dla dzieci 5 i 6- letnich
Opracowane jako inspiracja dla rodziców 5 i 6 -latków do realizacji w domu
Temat: „Wiosna w sadzie i w ogrodzie”
Cele:
- rozwijanie wiadomości o środowisku społeczno- przyrodniczym,
- ćwiczenia orientacji przestrzennej i koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- kształtowanie percepcji słuchowej i wzrokowej oraz logicznego myślenia,
- doskonalenie umiejętności słuchania i wykonywania poleceń,
- wspomaganie rozwoju ruchowego i wrażliwości muzycznej,
- posługiwanie się kolorami, liczenie liczebnikami głównymi i porządkowymi, utrwalenie pojęć: więcej-mniej, tyle samo.
EEG Biofeedback - pytania i odpowiedzi
Co to jest EEG Biofeedback?
EEG Biofeedback - jest to metoda, dzięki której możemy uczyć swój mózg, jak pracować w sposób optymalny. Nasz mózg wytwarza fale elektromagnetyczne o różnej częstotliwości, charakterystycznej dla danego rodzaju aktywności. Dzięki treningowi EEG Biofeedback uczymy się w sposób świadomy zmieniać wzorzec fal mózgowych, w taki sposób, aby mózg pracował szybciej i wydajniej.
Trening EEG Biofeedback pierwotnie stosowany był przez specjalistów NASA, celem zwiększenia możliwości poznawczych pracowników stacji kosmicznych i astronautów. Dzięki treningom zwiększano tempo uczenia się i zapamiętywania, szybkość podejmowania decyzji oraz obniżano poziom stresu.
Zabawa plastyczna - pszczoła
Zespół Aspergera – charakterystyka objawów
Coraz częściej spotykamy się z diagnozą Zespołu Aspergera. ZA jest podtypem całościowych zaburzeń rozwoju występujących u dzieci. Najczęściej diagnozę stawia się po ukończeniu przez dziecko 6 roku życia. Wcześniej charakteryzuje się te zaburzenia jako spektrum autyzmu. Jednak nie zawsze tak jest. Niekiedy diagnozę otrzymują dużo starsze dzieci. Dzieje się tak m. in . dlatego, ze występujące objawy nie zawsze są utożsamiane przez specjalistów jako ZA. O tym, czy dziecko posiada takie zaburzenie decyduje zespól specjalistów (lekarz psychiatra, psycholog, pedagog, czasami neurolog). Zdarza się, że taka diagnozę może postawić sam lekarz psychiatra, jednak powszechne jest wieoloaspektowe podejście w tej kwestii.
Korygowanie wymowy głoski szumiącej [ž] = „ż / rz”
Prowadząc ćwiczenia logopedyczne, należy pomóc dziecku w dochodzeniu do prawidłowej wymowy poprzez uświadomienie brzmienia głoski oraz pokazanie miejsca i sposobu artykulacji. Wywołując spółgłoskę, wypowiadamy ją kilkakrotnie i dość głośno, aby zaprezentować prawidłowy dźwięk.
Przy wymawianiu głosek szeregu szumiącego – sz, ż, cz, dż – usta są ułożone w „dzióbek”, czubek języka unosi się do wałka dziąsłowego – tworząc tzw. „koszyczek”, a zęby są zbliżone.
Jak motywować dzieci do pracy w domu
- praktyczny poradnik logopedyczny dla Rodziców.
Drodzy Rodzice
Jeżeli Wasze dziecko ma wadę lub zaburzenie mowy i objęte jest opieką logopedyczną to doskonale wiecie,że terapia logopedyczna to proces żmudny i długotrwały , wymagający współpracy i dużego zaangażowania ze strony samego dziecka, logopedy i oczywiście rodzica. Często stawiacie sobie pytanie, jak zmotywować dziecko do systematycznej, codziennej pracy , aby osiągnęło umiejętności niezbędne do prawidłowej wymowy i sprawnej komunikacji językowej. To pytanie w obecnej sytuacji, kiedy kontakt z logopedą odbywa się jedynie za pomocą środków elektronicznych stawiane jest prawdopodobnie znacznie częściej.
Nastolatek w domu…
Kiedy dziecko wchodzi w nowy etap życia, w wiek nastoletni, zarówno dla niego jak i dla rodziców jest to trudny czas. Oczywiście nie u każdego młodego człowieka okres buntu i odważana autorytetów przebiega tak samo. Zdarzają się przypadki, gdzie mija w zasadzie niezauważalnie, ale w innych też nasilenie trudnych sytuacji jest wręcz ekstremalne. Wpływ na zachowanie w okresie dorastania dziecka ma także relacja i wie pomiędzy dzieckiem i rodzicem, a także pomiędzy samymi rodzicami. Rozmowy z nastolatkiem, jego postrzeganie świata, argumentacja, której używa, demonstracja różnych zachowań nierzadko przyprawia niejednego rodzica o silny ból głowy. Czas kiedy zmienia się nasza pociecha z dziecka w młodego dorosłego jest też czasem zmiany dla rodziców, zmiany naszego spojrzenia, sposobu komunikacji. Jest to pewnego rodzaju transformacja dla całej rodziny. Przedstawię kilka prostych zasad, które ułatwią komunikację i przetrwanie w tym trudnym okresie.
Wdrażanie dziecka w obowiązki domowe - wskazówki wychowawcze
Włączanie dziecka w wypełnianie obowiązków domowych uczy je szacunku dla pracy, pozwala na osiągnięcie sukcesu na miarę swoich możliwości. Takie działanie ma również wymiar praktyczny: uczy samodzielności i odpowiedzialności, wyrabia sprawność ruchową i manualną, tak ważną później podczas nauki szkolnej (pisanie). Im więcej umiejętności młody człowiek nabędzie w dzieciństwie, tym szybciej stanie się niezależny od rodziców w zakresie zaspokajania wielu codziennych potrzeb. Będzie także lepiej przygotowany do udziału w życiu społecznym, w tym pełnienia roli pracowika - wszak wykonywanie prostych obowiązków domowych to pierwsze doświadczenia w przygotowywaniu się do wypełniania zadań zawodowych pracownika w przyszłości.
Zachęcam do zapoznania się i wykorzystania w domu tabeli przykładowych obowiązków dla dzieci. Oby znane powiedzenie: ma do wszystkiego "dwie lewe ręce", w odniesieniu do Waszego dziecka nigdy nie zostało użyte.
Powodzenia! :)
pedagog, doradca zawodowy – Edyta Zielińska
* Poniższy materiał nie jest pomysłem autorskim. Został przygotowany, z niewielkimi zmianami, w oparciu o materiały znalezione w internecie.
Terapia ręki - propozycje ćwiczeń
Głównym celem terapii ręki jest usprawnianie motoryki małej - precyzyjnych ruchów ręki, a przez to osiągnięcie samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego.
Uczymy myślenia matematycznego.
Gry i zabawy dostosowujemy do możliwości dziecka nie do jego wieku, gdyż może się zdarzyć, że młodsze, np. 6 – letnie dziecko, będzie wykonywać działania dodawania i odejmowania w zakresie 100, a starsze, 8 – 10 letnie, będzie miało z tym problemy.
Do pobrania: